A teraz przejdźmy do posta ^^
KULTURA
(KIMONO DLA PAŃ)
Kimono (jap. 着物, dosłownie "coś do noszenia na sobie") – tradycyjny ubiór japoński. Pierwotnie słowem kimono określano każde ubranie, później zaczęto je stosować tylko do konkretnego ubioru, który wciąż noszony jest przez kobiety, mężczyzn i dzieci.
Kimono to ubiór o kroju prostym, w kształcie litery T, przypominający nieco szlafrok. Rękawy są długie i na całej długości bardzo szerokie – nawet do pół metra. Według tradycji, kobiety nie mające męża powinny nosić kimono o wyjątkowo długich rękawach, sięgających niemal podłogi. Szata jest owinięta wokół ciała, przy czym lewa strona powinna być zawsze na wierzchu. Całość ubioru uzupełnia szeroki pas wiązany na plecach, zwany obi.
Większość japońskich kobiet nie byłaby w stanie założyć samodzielnie kimono, gdyż typowy strój kobiecy składa się z dwunastu lub więcej elementów, które powinny zostać założone, dobrane i umocowane w określony sposób. Korzysta się więc z usług zawodowców, którzy pomagają kobiecie ubrać się w kimono na specjalną okazję. Osoby te muszą posiadać licencję, i choć wiele z nich pracuje w salonach fryzjerskich, można je także wezwać telefonicznie.
Typy kimono różnią się wymową symboliczną, niosą też przesłanie o charakterze interpersonalnym. Dobór ubioru zależy od wieku kobiety i jej stanu cywilnego, jak również od okazji. Poniższe rodzaje kimono uporządkowane są według malejącego stopnia uroczystości:
- Kurotomesode (黒留袖 ; くろとめそで): kimono czarne, zdobione poniżej talii. Kurotomesode to najbardziej uroczyste kimono dla mężatek, często nosi je matka panny młodej lub pana młodego na ślubie. Zwykle na rękawach, piersi i plecach wydrukowane jest pięć kamon (herbów rodzinnych).
- Furisode (振袖 ; ふりそで): furisode dosłownie oznacza "kołyszące się rękawy" – jego rękawy mają długość około 100-107 cm. Furisode to najbardziej uroczyste kimono dla panien. Ma ono wzory na całej powierzchni i zakładane jest zwykle na ceremonię dojrzałości (Seijin-shiki), a także na ślub i wesele (przez niezamężne krewne panny młodej).
- Irotomesode (色留袖 ; いろとめそで): kimono jednokolorowe, zdobione tylko poniżej talii. Irotomesode jest nieco mniej uroczyste niż kurotomesode; noszą je mężatki, zwykle bliskie krewne państwa młodych na ślubie. Irotomesode może mieć trzy lub pięć kamon.
- Hōmongi (訪問着 ; ほうもんぎ): dosłownie ubiór wizytowy. Charakterystyczne dla tego rodzaju kimono są wzory na ramionach, szwach i rękawach, pod względem uroczystości plasuje się nieco wyżej niż bardzo podobne tsukesage. Hōmongi mogą nosić zarówno panny, jak i mężatki, na ślubach i weselach często zakładają je przyjaciele panny młodej. Można w nim też pójść na formalne przyjęcie.
- Tsukesage (付け下げ ; つけさげ): tsukesage ma skromniejsze wzory niż huomongi, które pokrywają mniejszą jego powierzchnię, zwykle poniżej talii. Kimono takie mogą nosić panny i mężatki.
- Iromuji (色無地 ; いろむじ): jednokolorowe kimono noszone przez kobiety dowolnego stanu cywilnego, przeważnie na ceremoniach parzenia herbaty. Farbowany jedwab może być zdobiony (rinzu, przypominający żakard), ale nie ma różnokolorowych wzorów.
- Komon (小紋 ; こもん): po polsku drobny wzór. Kimono zdobione drobnym, powtarzalnym wzorem na całej powierzchni. Dość swobodne; można je nosić po mieście lub ubrać się w nie (dobrawszy odpowiednie obi) do restauracji. Komon mogą nosić panny i mężatki.
- Edo-komon (江戸小紋 ; えどこもん): rodzaj komon zdobiony maleńkimi kropkami ułożonymi w gęste wzory tworzące większe ugrupowania. Technika barwienia Edo-komon pochodzi od klasy samurajów z okresu Edo. Kimono z takim wzorem ma ten sam stopień uroczystości, co iromuji, jeśli ozdobi się je kamon, można je nosić jako ubiór wizytowy zamiast tsukesage lub hōmongi.
- Yukata (ゆかた): swobodne, letnie kimono bez podszewki, zwykle bawełniane, płócienne lub konopne. Yukaty nosi się na festynach na świeżym powietrzu, pełni rolę piżamy i szlafroka, przeznaczone dla kobiet i mężczyzn w każdym wieku.
- Geta (下駄). Są to drewniane sandały dla mężczyzn i kobiet noszone do yukata. Gejsze noszą yukata o nieco innym wyglądzie.
- Hakama (袴) – rodzaj spódnicy lub bardzo szerokich spodni, według tradycji noszony tylko przez mężczyzn, obecnie jednak robią to także kobiety. Hakamę nosi się także, ćwicząc pewne sztuki walki, takie jak kendo i aikido. Hakama jest plisowana, ma koshiitę – sztywną lub wyłożoną miękkim materiałem podkładkę w niższej części pleców, oraz himo – długie pasma płótna, owinięte wokół talii oraz obi. Hakama może być bardzo uroczysta lub wizytowa – zależy to od wzoru. Hakama powinna wchodzić w skład bardzo uroczystego stroju męskiego.
- Haori (羽織) – płaszczyk do kimono, sięgający bioder lub ud, sprawia, że strój staje się bardziej uroczysty. Haori nosili mężczyźni, póki pod koniec okresu Meiji nie zmieniła się moda. Obecnie noszą je także kobiety, choć damskie haori są zwykle nieco dłuższe.
- Haori-himo: ozdobiony frędzlami, sznurowe zapięcie do haori. Kolorem najbardziej uroczystym dla haori-himo jest biały.
- Obi (帯) – japoński odpowiednik szarfy lub pasa, używany do kimono. Obi nosi się w różny sposób, zależnie od okazji. Kobiece obi są bardziej ozdobne.
- Tabi (足袋) – skarpety o dwóch palcach, sięgające kostek; nosi się je do sandałów.
- Waraji (草鞋) – również rodzaj sandałów, noszą go zwykle mnisi.
- Zōri (草履) – sandały plecione z płótna, skóry lub trawy. Zori mogą być bogato zdobione, mogą też nie mieć ozdób wcale. Noszą je zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Zori plecione z trawy z białymi paskami są najbardziej uroczystymi butami dla mężczyzn. Przypominają nieco buty "japonki".
- Okobo (bokkuri, pokkuri) - drewniane, wysokie, wydrążone w środku obuwie dla maiko i minarai.
- Kanzashi – ozdoby do włosów, które często bywają kunsztownie upięte. Mogą to być kwiaty z jedwabiu, drewniane grzebienie, nefrytowe szpile itd.
- Datejime - pas bawełniany, którym obwiązuję się w pasie (gdy założone jest już nagajuban, a także w końcowej fazie obi).
- Hada-juban (hada-gi) - jedwabna, lecz w obecnych czasach częściej spotykana bawełniana koszula bez guzików.
- Susoyoke - dość szeroki, bawełniany pas materiału okalający ciało od pasa w dół (przypomina bardzo fartuch używany przez Japończyków).
- Naga-juban - długa, bawełniana halka noszona pod kimonem właściwym.
Polecana książka to "Niezbędnik obserwatorów gwiazd" Matthew Quick książka ta nie jest
związana z Japonią lecz postanowiłam że ją tutaj polecę ponieważ książka jest warta przeczytania :)
Akcja toczy się w Bellmont,gdzie rządzą czarne gangi oraz irlandzka mafia (co jest zależne od dzielnicy) i gdzie mieszka Finley.Jego dziadek nie ma obu nóg,ojciec pracuje na nocną zmianę,a matka zginęła w okolicznościach,o których nikt nie chce mówić.
Finley także nie chce mówić-odzywa się tylko w tedy gdy musi.
Woli grać w koszykówkę. Jedyną osobą, która rozumie Finleya, jest jego dziewczyna Erin. Oboje co wieczór spotykają się na dachu jego domu, patrzą w gwiazdy i marzą o tym, aby wydostać się z piekła, jakim jest Bellmont. Pewnego dnia trener Finleya prosi go o dziwną przysługę…
I tutaj się zatrzymam aby nie zdradzać całej treści owej książki :)
Polecam ją wszystkim czytelnikom poniewaz jest naprawdę ciekawa zawiera 320 stron jednakże strony są raczej krótkie książka jest wąska więc czyta się ją naprawdę bardzo szybko i przyjemnie także polecam :)
NIESPODZIANKA!
Zapewne zastanawiacie się o co chodzi z tą niespodzianką i czym ona jest :) wiec już wam to mówię ^^
Niespodzianka polega na tym iż możecie wysyłać swe rysunki,kolekcje mang czy magazynów,kolekcje przypinek i różnych innych bajerów związanych z anime,a także prośby o to by napisać coś na temat anime,które lubicie ale chcecie także poznać moją opinię na ten temat :) więc jeśli chcecie to proszę piszcie ^^ anime.world@onet.pl
Oczywiście rysunki,kolekcie i inne wymienione powyżej będą udostępniane na stronce pod nazwą jaką tylko chcecie wystarczy że wyślesz zdjęcia na naszego maila i podpiszesz się np."Yato" a my udostępnimy owe zdjęcie z autorem jako np."Yato" :)
Nadeshiko
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz